Unha mala noite
Aquela, sen dúbida, foi unha mala noite. Quizáis, a peor de todas. Ninguén tiña a culpa. Horas de traballo, de cariño, de tesón, queimadas. A presenza daquela viña donde xa só ficaba arrasamento. Coma se tódalas ánimas da rectoral levantáranse anoxadas contra un mal que ninguén lles fixo. A xeada esmendrellouno todo.
A friaxe entrou nos seus corpos para partir deixando un regueiro de bágoas alodadas. O seu carón a colleita fenecia esnaquizada. O berro suplicante fixo bater as pedras das sepulturas. O cañón tantas veces admirado, saloucou nun arrepío cómplice. O corazón da Ribeira Sacra latexaba quedo entre socalcos sen bagos.
Esa dor foi o motor e o exemplo de como dunha «mala noite» pode saír a excepcionalidade. Así naceu 988, coma se a terra tivera un guiño retranqueiro a quen deixou e deixa o suor, o corazón e a loita en cada cepeira.
Eu sempre digo que as grandes adegas xurden de grandes persoas, porque sen elas non habería grandes viños. Tamén abrollan pequenos momentos. Como este meu.
A choiva invitoume a agarimala no sofá. Paseniño, con certa nostalxia e moitas gañas de boas verbas e o meu Baluce. Ese que sempre ten presenza inda despois dunha mala noite.
La helada lo arrasó todo
A pesar de que es un relato ficticio está basado en hechos reales. La helada que cayó aquella noche arrasó muchísimos viñedos, dejando a viticultores y terreno destrozados. Después de eso, prácticamente no hubo cosecha. Sin embargo, cada adega intentó salir adelante como pudo. Como resultado de una excelente fuerza de voluntad la bodega Adega Vella se repuso y sacó una edición especial de vino tinto con el nombre 988 (el prefijo de la provincia). En conclusión y como decía Víctor Hugo, la miseria agudiza el ingenio.
El éxito consiste en ir de fracaso en fracaso sin perder el entusiasmo. (W.Churchill)